30 sierpnia – 2 września 2012
Wernisaż 30 sierpnia, godzina 18:00

Centrum festiwalowe Fresh Film Fest
Pod Bruskou 2, Praha 1

Pokazywane w Pradze filmy krążą wokół tematu tożsamości narodowej oraz specyficznej relacji jaka wiąże Polaków i Czechów. Jak pisze Mariusz Szczygieł: „Czesi są dla Polaków jak kobieta dla drag queen”. Różnorodność charakterów, wad i przywar sprawia, że stosunki naszych dwóch narodowości pozostają niesprecyzowane, okraszone pewną dozą humoru i nierealności. Owa nierealność to ukłon w stronę południowych sąsiadów, będących dla nas głównym importerem tendencji surrealistycznych w sztuce i literaturze.

Pokaz składa się z filmów, które wchodzą w dialog ze stereotypowym wyobrażeniem polaka. Przewijają się tutaj mesjanistyczna postać artysty, język i „gęba”, to jest gombrowiczowska forma. Jest patos ustępując  przaśności okraszonej kpiną. Megalomania i wizjonerstwo, które mieszają się z oczyszczonym z nadinterpretacji rytuałem religijnym. A także męski podmiot, niewieściejący pod okiem matriarchalnego Boga. Istotnym pozostaje język estetyczno-wizualny odchodzący od zdecydowanej krytyki na rzecz autoironii jakże pomocnej w śledzeniu absurdów codzienności.

Ten zwrot jest symptomatyczny dla aktualnego stanu świadomości krytycznej polskich twórców. Po stwierdzeniu wyczerpania się większości dróg i możliwości krytyki zastałej rzeczywistości, poszukiwania skupiają się na analizie schematów jakimi posługuję  się sztuka zaangażowana. Śmiech jest zawsze najlepszym wyjściem z sytuacji, nawet jeżeli świadczy o bezradności.
Pokaz obrazuje polską sztukę video na granicy paradygmatu krytycznego. Sztukę niedosłowną. Dojrzewającą w ironii i sarkazmie.

Kurator: Piotr Sikora
Koordynacja: Piotr Zdybał

30.09 - 02.09.2012
O tevření 30.sprna v 18:00.

Fresh Film Fest
Pod Bruskou 2, Praha 1

Výjimečné vztahy mezi Poláky a Čechy tvoří v tomto případě zajímavý prostor pro experiment, doplněný určitou mírou humoru a ne-reálnosti. Tato ne-reálnost je poklonou jižním sousedům, kteří pro nás zůstávají hlavními dovozci surrealistických tendencí v umění a literatuře. Jak píše Mariusz Szczygieł: „Češi jsou pro Poláky jako žena pro drag queen.” Odlišnost našich povah, vad a kladů způsobuje, že vztahy našich dvou národů stále nemůžeme chápat jako plně vyjasněné.

Prezentované filmy navazují na stereotypní obrazy Poláka: horlivého vlastence, angažovaného umělce, barda víry. Nesnaží se je vyvrátit, ale spíše ukázat jiný úhel pohledu, narušit tendenční kalky a opakované názory. Pro českého diváka mohou být novým, auto-ironickým obrazem polského umělce, jehož angažovanost a kritičnost stále častěji využívá dvojznačnost a humor.

Projekt představuje filmy, které vedou dialog se stereotypními představami o Polácích: mesianistickou rolí umělce, jazykem a „držkou”, tedy gombrowiczovskou formou. Patos ustupuje primitivnosti spojené s výsměchem. Megalomanie a vizionářství se mísí s náboženským rituálem osvobozeným od nad-interpretace. Mužský subjekt se feminizuje pod dohledem matriarchálního Boha. Důležitou funkci v realizacích stále odehrává esteticko-vizuální jazyk. Umělci se vzdávají neomylné kritiky a volí auto-ironii, tak nutnou při pátrání po absurditě každodennosti.

Tento obrat je symptomatický pro aktuální stav kritického vědomí polských tvůrců. Poznali, že většina cest a možností kritiky okolní reality se vyčerpala, a soustřeďují se na analýzu klišé, jichž užívá angažované umění. Smích je vždy nejlepším východiskem ze situace, dokonce i když se s ním spojuje bezradnost. Projekt ukazuje polské umění video-artu na hranici kritického paradigmatu, umění nedoslovné a velmi často zábavné, dozrávající v ironii a sarkasmu.

Kurátor: Piotr Sikora
Koordinátor: Piotr Zdybał